‘Ik doe boodschappen en rij even langs de huisarts’, zei ik.
‘Dat lijkt me heel verstandig’, zei mijn vrouw.
Vier uur later reed ik in een ziekenhuisbed de lift uit en was ik op weg naar de operatiekamer. ‘U gaat onder volledige narcose’, zei de verpleegkundige. Ik rilde onder het rommelige pakketje dekens en had het gevoel door de nachtelijke vrieskou te rijden. Er kwam een anesthesist met een groen mutsje die me op een vertraagde wijze toesprak. Anesthesisten zijn vaak een beetje vreemd, daar vormde deze geen uitzondering op. Ze beloofde me een ijsje na het ontwaken. Dat was wel het laatste waar ik zin in had. Ongemerkt had het medische team zich uitgebreid. Er stonden nu vier mensen om me heen. ‘Kunt u zelf oversteken?’ Ik knikte en hupte tamelijk ongemakkelijk van het ene op het andere bed. Daardoor gleden ook de laatste dekens van me af en lag ik met mijn blote benen en voeten, die lichtblauw kleurden, onder de felle lampen.
Mens, wat had ik het koud.
De chirurg kwam. Hij vroeg nog een laatste keer naar mijn naam, geboortedatum, eventuele allergieën en iets met bloedverdunners. Ik bibberde wat antwoorden bij elkaar.
Toen kwam het moment waar ik al vijftig jaar naar terug verlangde. Sinds ik als zevenjarig ventje werd geopereerd aan een lui oog. Dat heerlijke moment van narcose.
Het was nog fijner dan in mijn herinnering. Behoedzaam werd het infuus opengedraaid. Ik probeerde de tijd vast te houden. Langzaam graag. Laat me glijden. Naar niks, naar nooit, naar nergens. Naar mijn nirwana. Ze plaatste het kapje over mijn neus en mond. En ik viel in een duistere omhelzing van genot.
Voorzichtig met mijn ogen knipperend keek ik naar de klok. Er was een uur voorbij en er was warmte en pijnloosheid.
‘Alles goed met u, mijnheer Brett?’ Ze peuterde de wikkel van het raketje.
‘Beloofd is beloofd’.
Ik hapte de punt van het ijsje en liet de zoete kou in mijn keel glijden.
‘Ik hou van u’, had ik willen zeggen maar hield me in.
‘Alles prima, dank u’.
Terwijl ze richting de balie liep riep ze me toe: ‘Goed zo, dan komen ze u zo snel mogelijk halen. Kunt u naar de zaal.’
Ik zag geen enkele reden om daar nou zo’n haast mee te maken.
www.brettsnap.nl
brettcolumn@hotmail.com
Het bericht Brett: Koud verscheen eerst op Opinie in Salland.
