Ha die buurvrouw, buurman hier weer.
Ik heb dat niet gauw, maar iedere keer als ik jou tegen kom twijfel ik over de openingszin. Die moet wel in een keer goed zijn en ik wil geen flater slaan. ‘He, hoe is het?’ is zo inhoudloos en met ‘Ja wel goed’, ben je dan feitelijk nog geen steek verder.
Maar aan de andere kant wil ik ook niet met de deur in huis vallen. Of je bijvoorbeeld al bent gaan schuiven in je Zwarte Pieten-standpunt na het FC Den Bosch-racisme van vorige week. Je zei vorige week terecht dat we in Salland goed zijn in een feestje bouwen. Ik heb dan wel graag dat iedereen zich ook welkom voelt op ons feestje.
Dat is niet alleen een kwestie van woorden, maar ook van daden. De overheid investeert miljoenen in taalcoaches, ambtenaren moeten simpel leren praten. “Maar dat doen we al lang”, zeggen de meesten, net als dat ze zeggen dat ze goed luisteren naar de samenleving. Was ik van de week op een bijeenkomst waar een ambtenaar het had over ‘prioritering’ en een ‘beslisboom’. Je zag de zaal schrikken. Ze deden maar net of ze het snapten.
En in Raalte las ik in een stuk aan de gemeenteraad woorden als beleidsindicatoren, klimaatadaptatie en bestemmingsreserve, om het maar niet te hebben over maatschappelijk vastgoed, de indicatorentabel en mutaties. Gekkies zijn het.
Maar een bericht van Olst-Wijhe spande de kroon. Ze hadden het over een leesbare verordening in het sociaal domein. ‘Verordening’, ‘sociaal domein’, ‘regelgeving’, dat is gekakel vanuit een ivoren toren. Net als ‘hulpvraag’.
“Bij een hulpvraag van een inwoner kijkt de gemeente met die inwoner naar het resultaat wat ze samen willen bereiken. […]. De hoofdstukkenindeling is zo gekozen dat het document voor de inwoners een logische volgorde kent.” Zo van, tot op heden hadden we gekozen voor een hoofdstukindeling waar niemand iets van snapte.
Dat de intentie goed is geloof ik wel. Maar in het zinsdeel ‘wat we samen willen bereiken’ zie je al dat het mis gaat. De geméénte wil iets bereiken, belangen lopen dan uit elkaar en de onvrede ligt al weer op tafel.
Klare taal is dat de gemeente eerlijk zegt dat iemand met een uitkering zich toevallig ook aan regels te houden heeft. Maar ja, dat zeg je dan weer niet.
We wijken af en toe niet voor niets af van begrijpelijke taal.
Werk ze Buuv’
Het bericht Buurman: Soms wijken we bewust af van klare taal verscheen eerst op Opinie in Salland.
