Mensen met een uitkering worden verplicht iets terug te doen voor hun uitkering. Ik denk dan terug aan hoe we destijds met de gastarbeiders omgingen. Die moesten hard werken en verder niet zeuren en werk doen die de gemiddelde Nederland niet wilde doen. Niet voor niets dat die integratie vaak op zijn zachtst gezegd wat stroef is gegaan. Het beleid dat gaat voorbij aan gevoelens.
Door Anne Marie Hoogendijk
We hadden helpende handen nodig om onze industrie aan de praat te houden dus haalden we gastarbeiders binnen. Al het werk wat een gemiddelde Nederlander niet wilde doen, mochten zij komen opknappen. Daar moesten ze dan dankbaar voor zijn en vooral geen eisen stellen.
Ditzelfde kleeft aan mensen met een uitkering in de breedste zin. In de breedste zin, dan heb ik het over arbeidsbeperkte mensen, mensen die ontslag kregen door een faillissement, ‘Buitenlanders/medelanders die wegens discriminatie geen baan kunnen vinden, mensen die door ziekte al dan niet tijdelijk uit de roulatie liggen, oud en jong.
De groep die niet wil werken is naar mijn mening en ervaring maar heel klein. Daarbij is de tegenprestatie die een uitkeringsgerechtigde moet doen tot op heden heel vaak niet passend gebleken. Dat iemand met een afgeronde HBO-studie doosjes moet inpakken. Maar ook iemand die in de plantsoenendienst is ontslagen wegens bezuinigingen en dan in de plantsoenendienst vervangend werk moet doen. Als iemand tegen zijn zin en ver onder zijn kunnen in een fabriek te werk wordt gesteld, je kunt dan donder op zeggen dat het bij voorbaat kansloos is.
Het beleid gaat voorbij aan gevoelens. Manu Keirse, rouwspecialist, hield een lezing over rouwarbeid. Rouw komt niet alleen voor bij overlijden, het komt voor bij alles wat je kwijtraakt. Als je die pijn kent, herken je hem bij een ander. Als je die pijn niet kent, wals je daar misschien te makkelijk overheen. Doe jij mij pijn, doe ik jou ook pijn. Doe je mij nog meer pijn doe ik nog meer pijn terug. Of ik trek me terug…
Pijn deel je niet graag met mensen, dat maakt onmeundig kwetsbaar. Toch ligt daar de sleutel. Jij doet mij pijn, dan doe ik dat jou terug. Zo komen er geen langdurige oplossingen. Geef elkaar vertrouwen en kijk vandaaruit hoe je van nut kunt zijn voor de samenleving.
Ongemerkt ben je meer van nut dan vaak zichtbaar is.
Het bericht Anne Marie Hoogendijk over de participatiewet: Als je de pijn van een ander niet kent, wals je daar over heen verscheen eerst op Opinie in Salland.
