Ik ben op tournee op dit moment, en dat is zo heerlijk om veel redenen maar ook vanwege het feit dat ik al die lelijkheid niet zo meemaak wat betreft het afschaffen van Zwarte Piet. Maar ik kan en mag me niet verschuilen en deze post is lang overdue.
Door Candy Dulfer, overgenomen van haar facebook
(We plaatsen deze column omdat in Salland onze volksvertegenwoordigers de kleur van Piet overlaten aan de Sint-comite’s en de burgemeester van Raalte vrolijk op het podium klom tijdens de intocht.)
Wat ik moeilijk vind is dat een groot aantal witte mensen niet eens één keer een klein pasje opzij wil doen.
Want ook al snap je het niet helemaal wat er nou allemaal zo erg aan is, en ook al moet je even improviseren en eens iets laten gaan wat je misschien een beetje dierbaar was; er wordt nu één keertje iets gevraagd aan ons blanken, en zelfs dit kleine makkelijke gebaar kunnen we of sommigen van ons niet eens maken??
Alle andere mensen wordt al eeuwen gevraagd slavernij kolonialisatie, verkrachting, pesterijen, gedwongen repatriëring, discriminatie, segregatie, en buitensluiting te ondergaan.
Allemaal ter verrijking van de Staat der Nederlanden.
De meest schrijnende dingen zijn een tijd geleden gebeurd maar toch plukken we er elke dag nog de (wrange) vruchten van.
En daar mag men dus niet teveel over klagen, laat staan dat er eens schadevergoeding of reparatie wordt aangeboden.
Is dat misschien de angst bij ons blanke bangerdjes met slechte gewetens? Dat, als we nu gewoon het afschaffen/afvloeien van Zwarte Piet accepteren, dat we dan volgende week allemaal persoonlijk schadevergoeding moeten gaan betalen aan directe en indirecte slachtoffers van ons eeuwenlange treurige beleid?
Zeg dat dan hardop als je dat voelt, je mag je dat best afvragen hoor, dan komt er eindelijk eens een echte vruchtbare discussie op gang.
Dan zullen een heleboel tegenstanders van Zwarte Piet je trouwens gerust kunnen stellen, Ze willen alleen maar dat we eens een keer bewust worden van het leed wat we anderen hebben hebben aangedaan.
Niet altijd direct, niet altijd bedoeld en soms generaties geleden. Maar dat ontkennen of niet willen luisteren of geloven is weer een nieuwe misdaad.
Ik ben zelf als 11 jarige toen ik nog niet beter wist, zwarte piet geweest op een sinterklaasfeestje van de turnvereniging in mijn dorp, Broek in Waterland.
Toen dacht ik dat ik echt wat leuks deed, voor de kleintjes, daarna kwam de twijfel toen ik wat ouder werd en meer te weten kwam over onze vaderlandse geschiedenis.
Ook heeft het geholpen dat mijn lieve andersgekleurde vrienden en collegas zo geduldig waren met me, en zonder boosheid of wraakgevoelens mijn ongetwijfeld kortzichtige en zonnige ideeen over ons landje langzaam en met liefde hebben laten verdwijnen.
Je bent dom totdat je leert zullen we maar zeggen.
En daar zit geen schande in.
Waar wel heel veel schande inzit is het wel allemaal weten en toch lekker doorgaan ermee!
Het is nu 2019 en het is tijd om te leren, om te luisteren en om los te laten, de drie L-etjes zullen we maar zeggen. Ik wens iedereen veel sterkte en beheersing toe.
Het bericht Candy Dulfer over Zwarte Piet tegen de witte man: doe één keer een stapje opzij verscheen eerst op Opinie in Salland.
