De woningnood in Raalte staat in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 16 maart bij alle politieke partijen op de agenda. Dat is gezien de enorme tekorten weinig verrassend: er is nauwelijks aanbod van (betaalbare) koopwoningen, en de wachtlijst bij SallandWonen lijkt eindeloos.
Niels Folgers
Raalte is zeker niet de enige gemeente in Nederland die getroffen wordt door de wooncrisis, en bovendien is de gemeente lang niet het enige orgaan dat verantwoordelijk draagt. Het is dus te gemakkelijk om de schuld van zo’n complex probleem zomaar in de schoenen te schuiven van het college dat de afgelopen vier jaar het lokale bestuur vormde. Maar hoe zit dat als dezelfde twee partijen niet vier, maar twintig jaar de dienst uitmaakten? Akkoord, de VVD mocht de afgelopen vier jaar even meedoen, maar al sinds de oprichting van de gemeente Raalte bepalen CDA en GemeenteBelangen hier eensgezind het beleid.
Wie de oude verkiezingsprogramma’s van beide partijen er eens op naslaat, ziet telkens een variatie op de tekst die ook nu weer van stal is gehaald: in de toekomst zal grote behoefte bestaan aan betaalbare appartementen. Soms heten de appartementen levensloopbestendige woningen, en soms zijn ze gelijkvloers of kleiner in plaats van betaalbaar, maar dat verandert feitelijk niets aan de zaak, vooral niet omdat CDA en GemeenteBelangen hun eigen waarschuwingen in de praktijk nooit al te serieus hebben genomen. Wie de nieuwbouw die de afgelopen twintig jaar in Raalte gerealiseerd werd onder de loep neemt, kan niet anders dan tot deze conclusie komen.
Het heeft weinig zin om te speculeren over de vraag of het tekortschietende woonbeleid van CDA en GemeenteBelangen sprake is van bestuurlijk onvermogen, of van doelbewust handelen. Dat de vraag naar betaalbare appartementen, levensloopbestendige woningen of gelijkvloerse huizen aanwezig is, moge duidelijk zijn. Hoewel, duidelijk? Bij de bestudering van de verschillende partijprogramma’s valt op dat er in Raalte zelfs nu nog twee partijen zijn die de zaak liever nog een tijdje aan de markt overlaten, of zelfs ronduit aangeven dat voor een geschikte woning niet naar hen gekeken hoeft te worden. Welke twee partijen, vraagt u? Precies.
De huidige situatie vereist een onmiddellijke en veelzijdige aanpak, die alleen succesvol kan zijn als gebroken wordt met een aantal verouderde denkpatronen. Het huidige denken en handelen van ons bestuur maakt dat de crisis voor veel mensen nodeloos verergert. Neem de wijze waarop door politiek Raalte werd gereageerd op een protest om meer woonwagens, die belooft weinig goeds voor alle woningzoekers in onze gemeente.
Het woonwagenprotest maakte meerdere zaken duidelijk: een aantal van de veel te schaarse huurwoningen in Raalte wordt op dit moment bewoond door mensen die liever in een woonwagen zouden leven. Voor een wethouder in tijden van woningnood en stikstofcrisis komt zulk nieuws als een geschenk uit de hemel, zou je denken. Hier werd hem namelijk een kans in de schoot geworpen om op zeer korte termijn meerdere huurwoningen vrij te spelen. Het bouwen van nieuwe, extra woningen kost veel tijd en geld, en wordt bovendien bemoeilijkt door de stikstofcrisis, maar het aanwijzen van plaatsen die (voorlopig) ingericht kunnen worden als woonwagencentrum niet. Die beslissing zou niet alleen de direct betrokken partijen aangaan, maar minstens zo goed nieuws betekenen voor de mensen die na lang wachten dan eindelijk hun huurwoning kunnen betrekken. De kans dat daar een jong stel bij zit, dat nu nog in het ouderlijk huis woont, is niet gering. En terwijl zij eindelijk het gezin kunnen beginnen waarvan ze dromen, hebben hun ouders nu de vrijheid om het voor henzelf al lang te grote huis te verkopen.
Het zijn precies de kleine stappen die genomen moeten worden om een vastgelopen systeem vlot te trekken. Iedere wethouder weet dat, ook de onze. Toch stond Wout Wagenmans ineens met gespeelde machteloosheid naar een woonvisie te wijzen: extra woonwagenplaatsen? Lastig, erg lastig. Hij toonde daarmee niet alleen aan dat het door zijn eigen partij voorgestelde maatschappelijke gesprek over vooroordelen en discriminatie eerst maar eens binnenskamers gevoerd moet worden, maar ook dat de behoefte aan betaalbare woonruimte als het aan CDA en GemeenteBelangen nog heel lang een zaak voor de toekomst zal zijn. Kies daarom op 16 maart voor een partij die de woonzorgen in onze gemeente wél serieus neemt, voor alle inwoners.
