“Als hij eenmaal iets in zijn hoofd heeft, dan moet het er ook gaan komen”, vertelt zoon Pietro Talamini met een glimlach. Hij heeft het over zijn 96-jarige vader Elio, het ijsicoon van Deventer. Als het aan hem ligt, komt er binnen nu en enkele jaren een short-stay hotel in de Grote Overstraat in Deventer. “Dit is typisch mijn vader. Het is een bedrijvig mannetje. Het zou mij niks verbazen als hij straks met zijn rollator op de bouwplaats staat.”
De vergunningen zijn inmiddels aangevraagd en als het aan zoon Pietro ligt, kan de bouw niet snel genoeg beginnen. Het pand in de Grote Overstraat is al tientallen jaren eigendom van de familie. Toch is er al die jaren niks mee gedaan. “Mijn vader heeft het destijds voor een klein bedrag kunnen opkopen. Dit omdat er zogenaamd betonrot aanwezig zou zijn. Er zijn nu meerdere inspecties geweest de afgelopen jaren, maar daar blijkt weinig van waar te zijn.”
Het pand werd de afgelopen jaren voornamelijk gebruikt als opslag van de goedlopende ijssalon aan stadsplein de Brink. Mochten de vergunningen binnenkort worden verleend, hoopt de familie dit jaar nog te kunnen beginnen met de werkzaamheden aan ‘Casa Rossa’, zoals Elio Talamini het rode pand aan de Grote Overstraat noemt.
Trotse familieman
De pater familias blijkt maar wat trots te zijn op deze plannen. “Mijn vader verblijft momenteel op Tenerife. Lekker aan het genieten van de Spaanse zon, maar denk maar niet dat hem iets ontgaat. Alles gaat nog steeds via hem. Het is tenslotte zijn project”, vertelt zoon Pietro. Al sinds 1932 eet Deventer het ijs van Talamini. Een familietraditie die onlosmakelijk met de koekstad is verbonden.
Elio Talamini woont al sinds jaar en dag boven zijn ijssalon en kan er met een lift naar toe. “Ja, daar is hij maar wat trots op. Volgens mijn vader is deze lift een van de eerste personenliften in Deventer. En je raadt het al: er moet en zal ook een lift in het hotel komen,” zegt Pietro met een knipoog.
Flinke klus
Als de vergunningen worden goedgekeurd, hoopt de familie negen kamers te kunnen realiseren in het leegstaande pand. Een flinke klus, zo weet ook Pietro. “Hier is al tientallen jaren niks aan gedaan, maar wij jagen graag de dromen van mijn vader na. Het zou mooi zijn als hij de opening van het hotel nog zou meemaken. Dan is de cirkel rond.”
Of hij het nog mag meemaken, twijfelt niemand aan. “Dit soort projecten houden hem op de been. Hij mag wel 96 zijn, maar niemand in de familie is zo ijverig als hij”, besluit Pietro met een glimlach.
