De Paralympische Spelen in Parijs zijn door TeamNL uitstekend afgesloten. Een recordaantal van 56 medailles, waarvan 27 goud. Het rolstoelbasketbalteam haalde de 27ste gouden medaille binnen. We blikken terug op een turbulent toernooi met de 24-jarige Xena Wimmenhoeve, woonachtig in Deventer.
Het was wel even een dingetje, vertelt Xena, om drie weken lang in een bubbel te leven zonder familie en vrienden. Een week voor de opening was TeamNL al aanwezig in het Olympisch Dorp. Xena: “Het begon met de opening, onze teamcaptain was de vlaggendrager dus we waren erbij. Het lijkt heel wat om daar te mogen zijn, maar het was vooral veel wachten en heel erg warm. We kregen toestemming voor een ‘early departure’, zodat we niet tot het einde hoefden te blijven.”
Gezonde spanning
De dames van het rolstoelteam bereidden zich voor bij Sportcentrum Papendal in Arnhem. Eindelijk was het dan zover dat het toernooi begon: “Al die tijd heb ik er naar uitgekeken”, aldus Xena. “Er was sprake van gezonde spanning voor iedere wedstrijd, maar dat zorgt er ook voor dat we goed konden presteren.”
Ziek thuis
De wedstrijden waren allemaal erg fysiek voor de ploeg uit Nederland. Xena: “De eerste wedstrijden waren hard, er werd in een van de wedstrijden meteen een onsportieve actie uitgehaald door de tegenpartij. Een rolstoel was helemaal aan gort van één van onze beste spelers. Misschien was het tactiek, maar zo hoort het eigenlijk niet.” Fysiek hebben de dames er gelukkig niets aan over gehouden, maar: “Ik lig op dit moment ziek op de bank, drie weken vol presteren komt er nu uit, dat geldt voor meerdere teamgenoten.”
Anders dan Tokio
Voor Xena was Tokio de eerste keer dat ze mee deed aan de Paralympische Spelen, nu voelde het heel anders. “Er was nu publiek aanwezig, dat was al een groot verschil. Bovendien moesten we nu de titel prolongeren, daar kwam nogal wat druk bij kijken”, aldus Xena.
Finale bijgebleven
De gouden medaille is de kroon op het werk van Xena en haar team. Op de vraag wat haar het meest is bijgebleven vertelt Xena: “In de half time van de finale werd het liedje ‘Que je t’Aimé’ van Jonny Hallyday gezongen door 12.000 man. Dat zorgde echt voor kippenvel, dat blijft me altijd bij.” Haar vriend was er elke wedstrijd bij: “Hij moest wel weer terug naar huis, omdat we een hondje hebben die verzorgd moest worden.”
Tekst gaat verder onder de foto
Transfer naar Engeland
Afgelopen jaar heeft Xena in Ermelo gespeeld, ze gaat nu een transfer maken naar Engeland: “In Ermelo speelde ik in een gemengd team, ik wil liever in een damesteam spelen en graag naar Engeland.” De speelster van het Nederlandse team gaat haar carrière vervolgen in Londen bij de East Londen Phoenix. “Ik ga daar samen met mijn beste vriendin naartoe, elk weekend spelen we daar dan een wedstrijd”, aldus de enthousiaste Xena.
EK 2025
Met het Nederlandse team wordt er langzaam alweer gekeken naar het EK in 2025. “Het Nederlandse team gaat bij mij boven alles, basketballen verdien ik mijn geld mee. Wanneer ik weer helemaal ben bij gekomen van het Paralympische avontuur ga ik beginnen met een studie psychologie aan de Open Universiteit in Amsterdam.” Rust is nu het belangrijkste, op de bank met haar blik op de gouden medaille.
Foto’s gemaakt tijdens het toernooi en de huldiging
Tip ons:
Heb jij nieuws uit Salland en wil je ons daarvan op de hoogte brengen?
Mail ons via redactie@salland1.nl
