Op 11 december van dit jaar opent het Parkinson Café voor de laatste keer haar deuren. Onder leiding van Parkinson-verpleegkundige Ellen Jansen gaan bezoekers in Woon- en Zorgcentrum Humanitas in groepjes met elkaar in gesprek over praktische tips. Salland1 sprak met Annie Overmars-Groen, coördinator sinds de oprichting van het café tien jaar geleden.
Parkinson Café Deventer, opgericht in 2014 als het eerste in Overijssel, biedt al tien jaar een ontmoetingsplek voor iedereen die met Parkinson te maken heeft. Wat begon als het 33e Parkinson Café in Nederland, groeide uit tot een landelijk netwerk van 70 locaties, waar patiënten, mantelzorgers en zorgverleners samenkomen voor informatie, recreatie en vooral verbinding.
Einde van een tijdperk
Aan het begin van dit jaar gaf Annie al aan te willen stoppen met de coördinatie. Ze had echter niet verwacht dat dit zou betekenen dat het café vanaf 2025 volledig zou sluiten. Alle vrijwilligers besloten eveneens te stoppen, waardoor het café niet langer draaiende kan worden gehouden.
Vrijwilligers met ervaring
De vrijwilligersgroep bestaat uit mensen met een partner die Parkinson heeft, professionals en mensen die zelf aan Parkinson lijden. Het café is een ontmoetingsplek voor iedereen die met Parkinson te maken heeft. Hier wordt informatie gedeeld en kunnen bezoekers ervaringen uitwisselen. “Tien jaar geleden waren wij de eersten in Overijssel die een Parkinson Café openden. Vanaf dat moment ben ik erbij betrokken,” vertelt Annie.
Beeldvorming
Het café dient ook om kennis over de ziekte te verspreiden. Annie zegt hierover: “Mensen hebben vaak een verkeerd beeld van Parkinson. Ze denken dat het alleen voorkomt bij ouderen.” De reden waarom Annie coördinator werd, ligt bij haar man. Bij hem werd op 40-jarige leeftijd Parkinson vastgesteld. Aanvankelijk dacht de huisarts dat dit onwaarschijnlijk was, maar de diagnose werd uiteindelijk toch gesteld.
“Ieder persoon met Parkinson is anders. Je kunt in een vroege of juist in een late fase zitten; iedereen heeft andere symptomen,” legt Annie uit. Daarom vond zij het belangrijk dat er in het Parkinson Café veel over deze verschillen werd gesproken.
Gedichten als verwerking
Omdat haar man niet meer kon werken, zocht hij naar iets wat hij wel kon doen. “Hij ontdekte dat hij het leuk vond om gedichten te schrijven. In 2007 bracht hij een dichtbundel uit,” vertelt Annie. Van deze bundel zijn 450 exemplaren gedrukt, waarvan sommige zijn verkocht en andere weggegeven. “We hebben samen nog veel meer gedichten verzameld. Daarom werk ik nu aan een tweede bundel,” voegt ze eraan toe.
Een van zijn gedichten stopte Annie in een tijdscapsule tijdens het 900-jarig bestaan van Raalte. Haar man is onlangs overleden: “Ik weet zeker dat hij het prachtig vindt dat zijn gedicht over 100 jaar nog steeds gevonden kan worden,” zegt ze emotioneel.
De laatste bijeenkomst
Tijdens het laatste café zal Ellen Jansen praktische tips delen. Annie legt uit: “Mensen met Parkinson kunnen soms ineens stil blijven staan, alsof ze bevriezen. Om weer te kunnen lopen is er bijvoorbeeld een Parkinson-rollator met een laserstraal die een streep op de grond projecteert. Als mensen met Parkinson deze streep zien, gaan ze vaak weer lopen.”
Afsluiting
Het lijkt erop dat 11 december echt de laatste bijeenkomst van het Parkinson Café zal zijn. Voor Annie, die zich ruim tien jaar heeft ingezet, is het een emotioneel afscheid. Woensdagmiddag van 14:00 tot 15:45 uur kunnen bezoekers elkaar nog een laatste keer ontmoeten en afscheid nemen van de coördinator en vrijwilligers.
Tip ons:
Heb jij nieuws uit Salland en wil je ons daarvan op de hoogte brengen?
Mail ons via redactie@salland1.nl
