Er is maar één schrijver die het beeld van oude mannen en vrouwen in het Nederland van de vorige eeuw zó doeltreffend heeft neergezet. Die schrijver was Simon Carmiggelt. Hij was de schepper van het mannetje dat een borreltje drinkend in zijn stamcafé, afgeeft op de vrouw, naar wie hij rond sluitingstijd gedwee terug naar huis sjokt.
Acteur Helmert Woudenberg – ook al de jongste niet meer – brengt de ‘kronkels’ van Carmiggelt met flair. De eenvoudige setting, een enkel decorstuk waarin Woudenberg deze tijd oproept, ademt nostalgie.
Woudenberg is een bijzonder verhalenverteller. Dat heeft hij meer dan eens laten zien in zijn monologen, waarin hij bekende figuren uit het verleden tot leven wekte.
Carmiggelt was de man van de kleine observaties uit het gewone leven. Hij schreef ze op in zijn rubriek ‘Kronkel’ in Het Parool en gaf zo een tijdsbeeld van de jaren vijftig, zestig en zeventig. Een tijd waarin mannen met regenjas en hoed de straat op gingen en vrouwen beleefd voor lieten gaan. Carmiggelt ontmoette allerlei mensen die terloops hun persoonlijke leed deelden, waarna hij dat met veel gevoel optekende.
Carmiggelt was overigens geen fietser en had ook geen rijbewijs. Hij bewoog zich te voet, per tram of per taxi door Amsterdam. Dus des te opmerkelijker dat de programmeur van de IJsseltheaterfietstocht Wietse Rypkema heeft gekozen voor een voorstelling over een Amsterdammer zonder fiets (…)
De voorstelling in het Holstohus op vrijdagdagavond 4 november begint om 19.30 uur en is in eerste instantie bedoeld – en gratis – voor de vrijwilligers en sponsoren van de IJsseltheaterfietstocht, maar andere geïnteresseerden zijn ook welkom.
Kaartjes kosten 10 euro (inclusief koffie en de traditionele IJsseltheaterfietstochtkoek) en zijn nog verkrijgbaar via publiciteit@theaterlangsdeijssel.nl
