Het verhaal van Jan is bijzonder, en zeker ook ingrijpend. Het gaat over een gebeurtenis die hij meemaakte op achtjarige leeftijd, een jeugdtrauma dat hij heeft verwerkt in een boek: ‘De pijl in mijn oog’. Het is een autobiografie over wat er precies gebeurde 51 jaar geleden, op een woensdagmiddag in Olst.
Op die bewuste middag liep de achtjarige Jan, geboren in Deventer en opgegroeid in Olst, samen met twee vriendjes van school naar huis. Het was een gewone dag, zoals alle andere, zonder te weten dat er iets verschrikkelijks op hem te wachten stond, iets dat zijn leven voorgoed zou veranderen.
Tekst gaat verder onder de foto
Pijl en boog
Tijdens de wandeling sprong een klasgenootje dreigend achter een boom vandaan, met een grote pijl en boog in zijn handen. Hij schoot gericht op Jan, en de pijl ging dwars door de pupil van de achtjarige Hulsbergen. Dit leidde tot een ziekenhuisopname en veel meer. Het oog was niet meer te redden, en Jan moest leren omgaan met een oogprothese.
Niet over kunnen praten
Meer dan 50 jaar geleden was er geen slachtofferhulp, en praten over het voorval kon Jan niet. Thuis was het daarna niet makkelijk: de moeder van Jan werd overbezorgd, terwijl zijn vader vond dat Jan niet altijd beschermd hoefde te worden. Deze verschillende reacties zorgden voor spanningen binnen het gezin, waar Jan ook nog twee zussen had. Jan worstelde met het verwerken van het trauma en probeerde de pijn te verbergen, terwijl hij wilde doorgaan met zijn leven.
Vallen en opstaan
Om zijn beperking te compenseren, wilde Jan overal de beste in zijn, wat leidde tot een enorme prestatiedrang. Turnen bleek iets te zijn waar hij goed in was, en zijn trainster liet hem zien wat hij, ondanks zijn beperking, wel kon. Met vallen en opstaan leerde hij de afstand in te schatten vanaf de springplank tot aan het paard. Dankzij zijn zelfvertrouwen werd hij derde op het Overijsselse kringkampioenschap.
Tekst gaat verder onder de foto
De dader
Rond zijn 55e kreeg Jan de behoefte om zijn levensverhaal op papier te zetten. In de zomer van 2020 had hij een confrontatie met de dader, die tot het einde van de basisschool bij Jan in de klas zat. Dit hielp hem in het verwerkingsproces. Toen het boek werd uitgebracht, nam Jan contact op met de dader: “Ik heb de dader gebeld en gezegd: weet dat mijn boek uitkomt, we hebben meer dan een uur aan de telefoon gezeten.”
Verder kunnen gaan
Het boek is geschreven om het verhaal te vertellen, maar vooral ook om te laten zien hoe je als slachtoffer verder kunt gaan met je leven. Jan: “Het is beter om het trauma onder ogen te zien. Het heeft uiteindelijk effect op de hele familie. Zorg ervoor dat het besproken wordt, geef het trauma niet door aan je kinderen. Het boek is ook bedoeld voor ouders, zodat ze zich bewust worden van het belang om niet alleen aandacht te geven aan het kind met de beperking, maar ook aan de andere kinderen in het gezin.”
Andere mensen helpen
De gezichtsbeperking van Jan heeft hem niet beperkt in wat hij nu doet: hij helpt mensen in hun ontwikkeling. Daar wordt hij gelukkig van, ook in het verbinden van mensen met elkaar. Zijn motto is: “Ontdek en ontwikkel jouw innerlijke kracht.”
Tip ons:
Heb jij nieuws uit Salland en wil je ons daarvan op de hoogte brengen?
Mail ons via redactie@salland1.nl
