Donderdagavond 13 juli was het eindelijk zover. Het tweede grote werk van klompenmaker Dijkman werd onthuld in de Plaskerk in Raalte door cultuurmakelaar Eléon de Haas.
Na de Nacht van Rembrandt in 2010 is het nu de beurt aan het mozaïek van Het Melkmeisje van Vermeer. Vier jaar heeft het geduurd maar het resultaat mag er zijn: een mooie werk in tienduizenden klompjes.
Tekst gaat verder onder video
Montage: Geert Hannink
Hoe het idee ontstond
De vader van Martin maakte ooit een collage van klompjes het logo van Luttenberg bij de entree van het dorp. Toen Martin vond dat het verweerde bord aan vernieuwing toe was, wilde hij wel een groter mozaïek maken dat Raalte, waartoe Lutteberg behoort, op de kaart zou zetten. Dat werd Nachtwacht van Rembrandt.
Via een in 2018 door Stichting Doorpakken Salland uitgeschreven wedstrijd wist hij een prijs van € 5000 daarvoor binnen te slepen en kon aan de slag met een nieuw project, het meisje van Vermeer.
Iedereen kan het mozaïek Het Melkmeisje van Vermeer bewonderen in de Plaskerk aan De Plas 7 in Raalte. Het werk hangt daar tot en met het weekend. De Plaskerk is op vrijdag open van 13.00 tot 18.00 en op zaterdag en zondag van 10.00 tot 16.00 uur. Daarna is het op afspraak te bekijken inclusief verhaal, in het klompenatelier van Martin Dijkman aan de Lemelerweg 22 in Luttenberg.
De smaak te pakken
Via een in 2018 door Stichting Doorpakken Salland uitgeschreven wedstrijd wist hij een prijs van € 5000 daarvoor binnen te slepen en kon aan de slag.
De keuze voor Vermeer
Al snel kwam hij er achter dat, vanwege de afmetingen en gedachte om mensen van over de hele wereld bij de uitwerking te betrekken, het project niet te realiseren was. Bovendien zou hij meer bezig zijn met managen van het project dan met zijn vak. Het moest kleiner. Oude Hollandse meesters vormden een thema om bij aan te sluiten. Klompen in combinatie met de zuivel en de aansprekende kleuren geel en blauw in het Melkmeisje van Vermeer, vulden de keuze in. Het formaat volgde uit de afmetingen van de muur die Martin in zijn werkplaats hiervoor bedacht had.
Doorpakken
Nu startte de uitwerking. Het patroon werd met behulp van de computer gemaakt, klompjes besteld, en een verfsponsor gevonden. Vrijwilligers hanteerden de kwast om ieder klompje de juiste kleur te geven. En dan slaat het noodlot toe. Het patroon blijkt niet goed te zijn en als dat hersteld is, breekt Corona uit. Het werk ligt stil, de motivatie zakt. En dan is er even plots het Jaar van Vermeer en is er alle reden om het project af te ronden. Dat betekent wel even doorpakken, maar het resultaat mag er zijn: een groots kunstwerk met een verhaal.
Miljoenenjacht
Wat blijft is Martin’s droom om een wereldproject te realiseren. “Een klompenmozaïek in een Panorama Mesdag-achtig gebouw in Luttenberg”, zoals hij verwoordt. “Opgebouwd uit miljoenen pixels en honderdduizenden klompjes. Geschilders door mensen uit alle delen van de wereld. Dat zou toch mooi zijn“, zo vervolgt hij. “Maar dan moet mijn zoon, die overigens in het toerisme werkt wel het projectmanagement doen”.
