Onlangs was ik bij een lezing over de Voedselbank. Een vrijwilliger vertelde vol enthousiasme over zijn werk daar. Over de schaamte die er in eerste instantie bij veel mensen is wanneer ze genoodzaakt zijn om een pakket op te halen, hoe ze aan hun producten komen en ook ging het er in het algemeen over dat de meeste mensen toch meer weggooien dan waarvan ze zich bewust zijn. En inderdaad, als ik extra op let, moet ik toegeven dat ik toch ook wel eens wat weggooi, jammer. Meer op letten.
Door Liesbeth van Binsbergen
Maar dat is niet waar ik het over wilde hebben. Het gaat mij om de opmerking uit de zaal: “De mensen die regelmatig wat krijgen van Voedselbank zijn vaak zo ontevreden. Dan krijgen ze het, en dan nog is het niet goed. Is het vaak tomatensoep wat ze aantreffen, hadden ze eigenlijk liever groetensoep gehad bijvoorbeeld. Laat ze gewoon dankbaar zijn voor wat ze krijgen”. Dit vond ik een heel vervelende opmerking, alsof iemand die weinig te makken heeft en afhankelijk is van anderen, altijd maar dankbaar moet zijn.
Het deed me ook zo denken aan de tijd vlak na het overlijden van mijn man bijna tien jaar geleden. Mensen dachten van alles voor me te moeten doen en regelen. Vaak was dat ook prima, maar soms ook niet. Maar als ik er dan wat van zei was het antwoord regelmatig iets in de trant van “Ja, maar we doen het toch voor je eigen bestwil”, of werd me te kennen gegeven dat ik wel wat meer erkentelijkheid kon tonen. Zo boos kon ik hierover worden. En zo, denk ik ook dat veel minderheidsgroepen die afhankelijk zijn van een ander zich voelen. Niet voor hun mening uit mogen komen want ze moeten dankbaar zijn.
Laten we ons eens wat meer verplaatsen in de ander, en er niet als vanzelfsprekend vanuit gaat dat datgene wat we voor en ander doen altijd zondermeer gewaardeerd wordt. Laat het een dialoog zijn, en geen eenrichtingsverkeer. Zo kunnen we van elkaar leren.
Het bericht Waarom zouden Voedselbankgebruikers dankbaar moeten zijn? verscheen eerst op Opinie in Salland.
